Nawiązując do tytułowej pieśni, zaśpiewanej na wejście przez chór parafialny, ks. Biskup podkreślił istotę i sens życia chrześcijanina, którym wierny był do ostatniego tchnienia zmarły Kapłan. - Dla ojczyzny w niebie ks. Bender urodził się 27 czerwca 2012 r. i takie narodziny to prawdziwa radość. Dla ojczyzny ziemskiej urodził się 17 lutego 1922 r. Był wikariuszem w Bystrzycy, w Surhowie, w Kamieniu, w Horodle i przez 28 lat jako proboszcz tutaj, w Świerszczowie. Odbudowując tę świątynię, budował przede wszystkim wspólnotę ludzi, rodzinę parafialną, czyniąc to w duchu prawdziwego ojcostwa. Troszczył się o to, aby serca wzrastały i stawały się domem Bożym. I dlatego to dobre kapłańskie serce, które z nadprzyrodzonym odniesieniem kapłańskim żyło dla Boga, temuż miłosiernemu Bogu powierzyć chcemy - mówił ks. Biskup.
Podczas Mszy św. pogrzebowej, koncelebrowanej w asyście kolegów kursowych, proboszcza parafii w Świerszczowie ks. Marka Jaworskiego, duchowieństwa sąsiednich parafii i dziekana ks. Stanisława Furlepy z Kaniego, kazanie wygłosił ks. kan. Janusz Krzak z Łęcznej, długoletni były dziekan dekanatu Siedliszcze. Kaznodzieja powiedział m.in.: „Znajdujemy się jakby na wielkim dworcu świata. Z tego dworca odchodzą pociągi tylko w jednym kierunku i stacja docelową jest wieczna kraina, nasza ojczyzna w Niebie. Do tego pociągu wsiadł już ks. kan. K. Bender, a my, uczestnicząc w Mszy pogrzebowej, przyjmując Komunię św., zanosząc nasze modlitwy, chcemy wspierać go w tej ważnej i jedynej podróży. Jak pisze w swoim testamencie, od małego dziecka chciał być księdzem. A byli tacy, którzy mówili: nie będziesz, bo kiepsko się uczysz; bo jesteś za mało zdolny. 12 czerwca 1954 r. przyjął święcenia diakonatu, których udzielił mu bp Tomasz Wilczyński, a 20 lutego 1955 r. z rąk ówczesnego ordynariusza diecezji lubelskiej bp. Piotra Kałwy przyjął święcenia prezbiteratu. W 1964 ks. Kazimierz otrzymał nominację na administratora parafii w Czartowcu; Wydział ds. Wyznań nie wyraził zgody na objęcie tego stanowiska, bo uważał ks. Bendera za wroga Polski ludowej. Dopiero 13 grudnia 1965 r. podjął obowiązki administratora, a później proboszcza parafii w Świerszczowie. Pomimo kłopotów ze zdrowiem prowadził systematyczną pracę duszpasterską i gospodarczą, podejmując katechezę, prowadzenie scholi, ministrantów, konferencje przedmałżeńskie, pielgrzymki, rekolekcje, dbając o wyposażenie i remonty kościoła oraz o dostosowanie wnętrza do wymogów liturgii i pożytku wiernych. Jako wyraz szacunku i uznania dla pracy kapłańskiej został odznaczony godnością kanonika honorowego Kapituły Zamojskiej oraz kanonika Kapituły Kolegialnej Chełmskiej. W sierpniu 1994 r., na ręce abp. B. Pylaka złożył prośbę o zwolnienie z obowiązków proboszcza ze względu na stan zdrowia. Jako emeryt zamieszkał w Cycowie; udzielał się w pracy duszpasterskiej nie tylko w Cycowie, Świerszczowie, ale też w Rakołupach i Łęcznej”.
Ks. Janusz Krzak złożył w imieniu zgromadzonych kapłanów wyrazy solidarności bratu powołanego do domu Ojca, Ludwikowi Benderowi, pani Janinie i miejscowej społeczności. Przypomniał, że ks. kan. Kazimierz był człowiekiem dobrym, wrażliwym, o ujmującym uśmiechu i życzliwym sercu, który „miał bardzo trudne życie, ale nigdy z ust jego nie padła skarga. Był uzdolniony: potrafił grać na fortepianie i uczyć innych. I jeszcze jedno, o czym dopiero wczoraj się dowiedzieliśmy: ks. kan. Bender pisał pieśni. Odszedł dobry pasterz, który dla społeczności żył, pracował, cierpiał i parafian świerszczowskich kochał. Motywem wrażliwości serca było «Serce Zbawcy, Króla i Brata, (które) nim byłem, już mnie wiecznie kochało. I kochać będzie, gdy zejdę ze świata, bylem ja kochał je duszą całą»”. Kaznodzieja przypomniał biografię zmarłego: Kazimierz Bender, syn Tekli i Antoniego Benderów z Zamościa, jako dziecko stracił ojca, a po ukończeniu szkoły podstawowej ze względu na trudne warunki materialne nie mógł podjąć nauki w szkole średniej mimo że miał ogromną chęć do nauki. Podczas wojny pomagał swojej matuli - bo tak przez całe życie nazywał swoją matkę i tak określa ją w swoim testamencie - pracując jako betoniarz, a potem jako cukiernik w Zamościu. W wolnych chwilach czytał książki; szczególnie religijne. Od 1945 r. uczęszczał do gimnazjum i liceum dla pracujących, które ukończył ze świadectwem egzaminu dojrzałości w 1949 r.
Bp Józef Wróbel podziękował ks. J. Krzakowi za piękne treści kazania, przypomnienie ciekawych faktów z życiorysu śp. ks. Bendera, a rodzinie Zmarłego złożył wyrazy serdecznego współczucia. Pasterz wskazał na trzy wyznaczniki życiowej drogi ks. K. Bendera: szlachetność serca, pokorę życia i oddanie Bogu. Podziękował proboszczom i wspólnocie parafialnej w Cycowie za stworzenie warunków do godnego spędzenia starości i opiekę nad sędziwym kapłanem.
W imieniu miejscowej rady parafialnej i Rady Gminy w Cycowie zabrał głos Jan Dyszewski, dziękując Bogu „za szlachetnego człowieka, traktującego parafię jak swoją najbliższą rodzinę”. - Przyszliśmy dzisiaj, aby pożegnać naszego przyjaciela, który potrafił dbać o piękno liturgii, chór i zorganizować ludzi do wykonania nasypu pod drogę, potrzebną wiosce i parafii. Zabiegał, aby ta architektoniczna perełka, zabytkowa świątynia świerszczowska, nie uległa zniszczeniu, a była zadbana, choć czasy były trudne. I zawsze można było u tego uduchowionego, wyciszonego kapłana uzyskać umocnienie w wierze - mówił.
Bardzo ważny rys osobowości ukazał w swoim słowie ks. dziekan S. Furlepa: „Ks. Kanonik nigdy nie był na nikogo nastawiony i nigdy nie wypowiedział przykrego słowa przeciwko ludziom. Cieszył się, że jeszcze do niego przychodzą ludzie i jest im potrzebny.” Piszący te słowa może potwierdzić, że ks. K. Bender potrafił słuchać, ważyć słowo, nie opierał swoich decyzji i odpowiedzi na odruchowych emocjach lub jednostronnych informacjach. Nie obnosił się ze swoją elokwencją oraz miał krytyczny i ewangeliczny ogląd rzeczywistości społeczno-politycznej. Ks. S. Furlepa zapowiedział Mszę św. gregoriańską o spokój duszy śp. ks. Kazimierza w całym dekanacie od dnia 1 września.

współpraca: Bogumiła i Kazimierz Pelica