Kto nam ukradł Święta Bożego Narodzenia?

Na stronach internetowych daremnie poszukiwać przedstawień betlejemskiej stajenki ze Świętą Rodziną, otoczoną gronem pasterzy i Trzech Królów. Łatwiej znaleźć urokliwe i roześmiane bałwanki, gwiazdki, mrugające filuternie, choineczki, które ze świętowanym co roku wydarzeniem niewiele mają wspólnego. W marketach i w radiu sączą się kolędy w rytmie pop, bombardujące nasze uszy i świadomość - i to wszystko w czasie, który niegdyś był preludium, przygotowaniem się do przeżywania Tajemnicy Miłości. Równie mało optymistycznie brzmią informacje, które pokazują, dokąd zmierza drogami tolerancji i otwarcia się na nowoczesny świat „postępowy” człowiek.
Taki sposób przeżywania Świąt Bożego Narodzenia coraz bardziej osłabia naszą „wrażliwość” na to, co oznaczają tak naprawdę. Wysyłamy świąteczne życzenia na kolorowych i ładnych kartkach, gdzie jedynym elementem królującym zdaje się niepodzielnie stają się kolorowe bombki i mikołaje. I nawet się nie zastanawiamy, że życzymy sobie jedynie „wesołych świąt” - tylko jakich świąt? Czy na pewno Świąt Bożego Narodzenia? W końcu dodawane „Bożego Narodzenia” może narazić nas na wpisanie na listę „moherowego społeczeństwa”, a przecież śmieszności boimy się najbardziej.

W trybach reklamy

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszą codzienność bez wielkiej inwazji świata reklam, który oprócz wymiaru związanego z prawami marketingu zawiera w sobie bardziej niebezpieczny element - staje się swoistym „dyktatorem” naszego życia. Dzięki reklamom rozpoczynamy czas świętowania bardzo wcześnie, stąd wcale nie dziwi, że Wigilia i Święta Narodzenia Zbawiciela - kiedy przyjdą - stają się tylko nudnym obowiązkiem zmęczonych ludzi. Trudno w końcu świętować tak długo; dwa miesiące prawie, żyjąc cały czas w cieniu hipermarketowego świętowania. Nawet najbardziej zakochanym czas miodowego miesiąca, przedłużanego w przysłowiową nieskończoność, znudzi się bardzo szybko. Coraz bardziej stępia się nasza wrażliwość i nikt nie zaprotestuje, kiedy zobaczy w reklamowych afiszach wykorzystywane teksty Ewangelii czy stanowiące kanon sfery „sacrum”. Skąpo odziane hostessy, towarzyszące Mikołajowi - niestety, już nie świętemu, bo słowo „święty” źle się kojarzy w świecie kupna i sprzedaży - nie gorszą dzisiaj nikogo. Podobnie jak promocja niskich cen telefonów komórkowych i nowych, niezwykle korzystnych taryf rozmów telefonicznych, które spece od reklamy określili krótko „Dobra Nowina”. Jasne - dobra nowina, że można tanio rozmawiać i mieć supertelefon za niezwykle niskie pieniądze - ale czy wszystko można umieścić na „targowisku próżności”?

Przyszedł do swoich…

Przy cichej zgodzie wierzących Święta Bożego Narodzenia stają się powoli pogańskim czasem radości kupionej za pieniądze. Zbyt zmęczeni jesteśmy po dwóch prawie miesiącach przeżywania świątecznego czasu, żeby najważniejsze grudniowe dni miały znowu dla nas wymiar sakralny. Coraz łatwiej przychodzi nam przeżywać ten ważny czas jako kolejne dni wolne od pracy, od codziennych obowiązków, takie małe świętowanie, odskocznia od „szarej” rzeczywistości. Nie wiemy kto i nie wiemy kiedy ukradł nam Boże Narodzenie, a może to my sami je zabiliśmy? Ta, niestety, dość tragiczna perspektywa każe postawić sobie pytanie: co ocalimy w naszym życiu, co może sprawić, że odnajdziemy w nim sens i święte prawdy? Dzisiaj pozwalamy sobie ukraść Boże Narodzenie, jutro przyjdzie kolej na co innego - i co nam zostanie? Zmęczenie? Celebrowanie nowej formy kultu, jakim staje się dzisiaj żałosne wędrowanie po wielkich marketowych halach? Saint-Exupery ma rację, gdy przypomina nam w swojej Twierdzy, że „człowiek nie jest stworzony po to, żeby jak śmietnik napełniał się rzeczami” - tylko wtedy, gdy odkryje się, że to prawda, można na nowo zobaczyć, że Boże Narodzenie to czas, kiedy Bóg przychodzi do swoich. I to daje człowiekowi powód do radości, do świętowania.