Każdego człowieka Pan Bóg powołuje do życia, do przyjaźni z sobą i do świętości. Do niektórych kieruje specjalne powołanie do oddania się Mu w sposób całkowity i radykalny w stanie kapłańskim lub zakonnym. Czasami jednak usłyszanemu w sercu wezwaniu: „Pójdź za mną” towarzyszy przeświadczenie, że Bóg nie wzywa mnie do odejścia ze swojego środowiska, ale raczej do pogłębienia więzi z ludźmi i służenia im swoją pracą i umiejętnościami. Czy jednak możliwe jest połączenie pragnienia całkowitego poświęcenia Bogu i pozostania w świecie? Kościół dał pozytywną odpowiedź na to pytanie, powołując do istnienia świeckie instytuty życia konsekrowanego. Ta forma realizacji powołania łącząca konsekrację ze świeckością - ciągle stosunkowo mało znana - istnieje oficjalnie w Kościele od 1947 r., kiedy to papież Pius XII ogłosił konstytucję Provida Mater. W tej chwili w Polsce istnieją 32 instytuty świeckie, a w świecie jest ich ponad 200.
Członkowie instytutów świeckich żyją w rodzinnych domach lub samotnie, pracują w najrozmaitszych zawodach, angażują się w życie społeczne czy polityczne. Niczym zewnętrznym nie wyróżniają się w swoim środowisku, a jednocześnie poprzez śluby są całkowicie oddani Panu Bogu. Cechą charakterystyczną instytutów świeckich są trzy elementy przenikające się wzajemnie: konsekracja, świeckość i apostolstwo. Ta synteza - jak powiedział Jan Paweł II - „pomiędzy najwyższą możliwością przylgnięcia do Boga i Jego woli a najwyższą możliwością uczestniczenia w nadziejach, udrękach i cierpieniach świata, by kierować go ku planowi całkowitego zbawienia” - jest szczególnym powołaniem członków instytutów świeckich.
Konsekracja w instytucie świeckim, podobnie jak w zakonie, jest całkowitym oddaniem się Panu Bogu poprzez śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Chrystus poprzez Kościół przyjmuje śluby, bierze osobę w posiadanie i obejmuje swoją łaską, czyli konsekruje. Różnica między konsekracją instytutową i zakonną polega na tym, że złożenie profesji przez członków instytutu nie zmienia ich stanu i pozostają nadal osobami świeckimi.
Ślub czystości zobowiązuje do zachowania celibatu i ducha czystości. Otwiera nas na Boga i na ludzi. „Dowodzi światu - jak powiedział Paweł VI - że można kochać bezinteresownie i ofiarnie, czerpiąc z Bożego Serca, że można radośnie oddawać się wszystkim, zwłaszcza tym najbardziej opuszczonym, bez wiązania się z kimkolwiek”.
Ślub ubóstwa wyraża się w uznaniu całkowitej zależności od Boga. Wymaga roztropności i umiaru w wykorzystaniu dóbr materialnych, ze świadomością, że jest się tylko ich użytkownikiem. Duch ubóstwa dotyczy także przyjęcia trudności życia codziennego. Wyzwolenie od różnych przywiązań rodzi gotowość do dzielenia się z innymi dobrami materialnymi, a także wiedzą i czasem.
Ślub posłuszeństwa wymaga stałego odczytywania woli Bożej w różnych sytuacjach, jakich dostarcza życie w świecie oraz we wspólnocie.
Świeckość. Właściwością członków instytutów jest to, że swoje dążenie do świętości realizują w skomplikowanej rzeczywistości; w świecie i właśnie poprzez świat. „Oznacza to - powiedział Jan Paweł II - że Wasze zajęcia zawodowe i warunki, w jakich troszczycie się wraz z innymi świeckimi o sprawy ziemskie, będą polem próby i wyzwania. (...) miejscem łask oraz komunii z Chrystusem (...) wymaga to od Was zdolności odnajdywania - zarówno w małych, jak i wielkich wydarzeniach świata - obecności Chrystusa Zbawiciela, który idzie zawsze obok człowieka nawet wtedy, gdy człowiek o tym nie wie lub temu zaprzecza”.
Apostolstwo - to bycie świadkiem Chrystusa w świecie. Postawa apostolska może przejawiać się w modlitwie, działaniach ewangelizacyjnych, posłudze charytatywnej, pracy zawodowej i zaangażowaniach społecznych, wszystko w wewnętrznej, głębokiej jedności z Chrystusem.
Wyrazem oddania się Bogu i miłości do Niego, znakiem, że zajmuje On w życiu osoby pierwsze miejsce, jest modlitwa. Głębokie życie modlitwą jest warunkiem realizacji powołania w instytucie świeckim, jest źródłem radości i pokoju. Członkowie instytutów włączają się w liturgiczną modlitwę Kościoła. Najważniejszym momentem dnia jest Eucharystia. Pośród codziennej pracy, w zabieganiu i zmaganiu z różnymi problemami, członkowie instytutów świeckich dążą do trwania w zjednoczeniu z Panem.

Dodatkowe informacje:
S. M. Julitta Grudniewska - felicjanka, archidiecezjalna referentka zakonna
tel. (0-91) 454-22-92 wew. 121
www.instytutyswieckie.pl