W warszawskim Teatrze Wielkim odbyła się premiera Jaskółki Giacomo Pucciniego, późnego i nietypowego dzieła wielkiego kompozytora włoskiego. Puccini, autor Tosci i Madame Butterfly, wybitnych dramatów lirycznych, napisał Jaskółkę w ostatnim okresie twórczości pod wpływem nowych prądów w muzyce.
Utwór ten nie należy jednak do żelaznego kanonu twórczości kompozytora, granego stale w teatrach muzycznych. Tragiczna historia miłosna została tu połączona z konwencją opery komicznej. Jaskółkę wystawiła po raz pierwszy w Warszawie Marta Domingo, żona wielkiego tenora Placido Domingo, który gościł w Teatrze Wielkim na premierze. Pani Domingo wiernie przeniosła na warszawską scenę styl tej nietypowej opery, starając się zachować klimat belle epoque, w której toczy się akcja. Miłość pięknej Magdy, kobiety o bujnej przeszłości, która nie może zostać żoną ukochanego mężczyzny, została tu ukazana w sposób na przemian komediowy i dramatyczny.
Jaskółka jest operą trudną do wystawienia z powodu pomieszania przez wielkiego kompozytora muzycznych stylów. Spektakl w warszawskim Teatrze Wielkim jest bardzo tradycyjny od strony reżyserskiej i scenograficznej. Nie ma tu żadnych udziwnień i eksperymentów. Możemy smakować styl i koloryt Paryża w okresie belle epoque, kiedy panowały tradycyjne obyczaje, nakładające na kobiety określone obowiązki. Dla pięknej muzyki Pucciniego i efektownej scenografii warto wybrać się na to przedstawienie, które na deskach Teatru Wielkiego zostanie wznowione po wakacjach.