Prawie do końca ubiegłego stulecia Siedlątków był tylko małą wsią w diecezji włocławskiej, której mieszkańcy trudnili się głównie rolnictwem. Kościół parafialny, pierwotnie drewniany, został ufundowany w 1497 r. przez rodzinę właścicieli wsi. Parafię utworzono w 1642 r. z części parafii św. Katarzyny w Pęczniewie. Na miejscu pierwotnego kościoła po 1683 r. wzniesiono obecną świątynię św. Marka Ewangelisty, która cudem ocalała przed zburzeniem w trakcie budowy zbiornika retencyjnego Jeziorsko. Ostatecznie zadecydowano o pozostawieniu kościoła na obwałowanym cyplu Warty. W latach 90. XX wieku, z powodu niskiej liczby wiernych, biskup zaplanował włączyć parafię jako kościół filialny do pobliskiej parafii w Skęczniewie, jednak losy kościoła i parafii potoczyły się zupełnie inaczej, można by rzec: cudem ocalał po raz drugi. Ksiądz Grzegorz Czaja, który został wówczas proboszczem tego miejsca, postawił sobie za cel uratowanie przed zniszczeniem zabytkowego kościoła i odbudowanie życia parafialnego. Pozyskał majętnych sponsorów, którzy wyłożyli pieniądze na remont i renowację kościoła z jego zabytkami oraz plebanii. Do grupy wsparcia należą m.in. myśliwi okręgu sieradzkiego, do którego rokrocznie pielgrzymują, a w 80. rocznicę założenia Polskiego Związku Łowieckiego ufundowali św. Hubertowi pomnik stojący nieopodal zbiornika. Według zapisu z 2021 r., parafia liczyła wówczas 125 wiernych. Po wejściu do świątyni uwagę przykuwa odrestaurowany pozłacany ołtarz główny, z obrazem Matki Bożej Siedlątkowskiej, z którym związany jest kult Maryjny. Szczególnie chętnie przybywają tu narzeczeni, by w tym urokliwym miejscu stanąć na ślubnym kobiercu i powierzyć się opiece Matki Bożej. Wizerunek jest kopią XVII-wiecznego obrazu, który uległ zniszczeniu w wyniku pożaru w 1957 r. Obecny, ufundowany przez śp. bp. Antoniego Pawłowskiego, został odrestaurowany w 2002 r. Jeden z ołtarzy bocznych z poł. XVII wieku, wzbogacony jest malowanymi scenami z życia św. Izydora. Pod podłogą kościoła w dwóch kryptach znajdują się trumny. Pochowani są w nich m.in. właściciel Siedlątkowa z czasów powstania styczniowego Jan Jabłkowski i jego syn Adam Bolesław Jabłkowski, powstaniec, którego ciało kozacy porzucili przy drodze. Najważniejszym wydarzeniem dla lokalnej społeczności każdego roku jest odpust parafialny, przypadający w pierwszą niedzielę września. Od wiosny do późnej jesieni, gdy tylko rusza sezon turystyczny, kościółek zapełnia się gośćmi z całej Polski.
13 marca br. parafia św. Rocha Wyznawcy w Rębielicach Królewskich dziękowała za srebrny jubileusz istnienia oraz za 3 lata pontyfikatu papieża Franciszka
Świątynię w miejscu spalonego, drewnianego kościoła 125 lat temu zbudowali nasi pradziadowie jako wotum za oddalenie zarazy. Budulcem był kamień z pobliskiego wzgórza wapiennego zwanego Górą Rębielską. W tej świątyni kapłan, kreśląc znak krzyża na naszym czole, włączał nas we wspólnotę Kościoła powszechnego, tu na kolanach wypraszaliśmy i wypraszamy potrzebne łaski, umacniamy wiarę i przyrzekamy sobie miłość na dobre i złe, tu żegnamy naszych bliskich, gdy odchodzą do domu Ojca. To miejsce jest „sercem” naszej miejscowości. 25 lat temu dzięki m.in. zaangażowaniu ówczesnego proboszcza parafii św. Mikołaja, biskupa i wyznawcy, w Wilkowiecku – ks. Jerzego Mielczarka – udało się stworzyć parafię, która została wydzielona z dwóch sąsiadujących – w Wilkowiecku i Dankowie. 12 marca 1991 r. abp Stanisław Nowak, metropolita częstochowski, erygował parafię św. Rocha Wyznawcy. Tegoroczny jubileusz stał się okazją do wyrażenia wdzięczności Bogu i ludziom za ćwierć wieku istnienia wspólnoty. Dziękczynną Mszę św. poprzedziły rekolekcje wielkopostne, które wygłosił ks. Robert Grohs, moderator Diakonii Krucjaty Wyzwolenia Człowieka razem z członkami tej diakonii.
List skierował prezydent Karol Nawrocki. Składając gratulacje prezydent wskazał, że kardynał wraca do rodzimego miasta i Kościoła, w którym – w bazylice Mariackiej – został ochrzczony, przyjął święcenia kapłańskie, zdobył stopnie naukowe i kierował seminarium duchownym. List odczytał minister Wojciech Kolarski.
Współczesny człowiek często czuje się zagubiony, bo żyje w świecie bez góry. Wszystko jest płaskie, relatywne, bez wierzchołka. Psalm przywraca pionowy wymiar życia. Nie po to, żeby cię przygnieść, ale żeby pokazać, że jest coś wyżej i że warto tam iść. A najpiękniejsze jest to, że na szczycie nie czeka samotność, lecz Oblicze - podkreśla o. Piotr Kwiatek, kapucyn, doktor psychologii, inicjator psalmoterapii w komentarzu Centrum Heschela KUL do psalmu 24 śpiewanego w IV Niedzielę Adwentu.
Jak podkreśla o. Kwiatek, świat czasami „wydaje się za mały dla naszych lęków i za duży dla naszych marzeń. Ziemia kręci się dalej, a my często czujemy się na niej obco trochę jak goście, którzy zapomnieli, że są współwłaścicielami domu”. Natomiast psalm 24 „pokazuje nam, kim naprawdę jesteśmy i dokąd naprawdę idziemy. Jest w nim coś z terapii – nie takiej, która zagłusza ból, ale takiej, która prowadzi przez niego do źródła sensu”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
