Na początku homilii abp Marek Jędraszewski zwrócił uwagę, że pytanie, które Jezus usłyszał od arcykapłanów i uczonych w Piśmie „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?”, dzisiaj świat kieruje wobec każdego kapłana.

Metropolita krakowski podkreślił, że kontekst jest zupełnie inny – w czasach Jezusa zdecydowana większość ludu uznawała Jana Chrzciciela za proroka, czyli człowieka posłanego przez Boga, który przemawia w Jego imieniu, a dzisiaj wielu uważa, że przyszłość Europy i świata należy do ludzi żyjących w kulturze bez Boga. – Po ludzku rzecz biorąc stwarza to poczucie jeszcze większej samotności. A pytanie staje się jeszcze bardziej dramatyczne: „Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?” – mówił arcybiskup.

Odwołując się do listu apostolskiego Jana Pawła "Ecclesia in Europa" metropolita zauważył, że Kościoły w Europie są często wystawiane „na pokusę gaszenia nadziei”, a jedną z jej przyczyn jest dążenie do narzucenia antropologii bez Boga i bez Chrystusa. Konsekwencją odrzucenia Boga jest odrzucenie człowieka, jego godności i powołania, co prowadzi do kultury przenikniętej nihilizmem, relatywizmem moralnym i poznawczym, cynicznym hedonizmem. Europejska kultura sprawia wrażenie „milczącej apostazji” człowieka sytego, który żyje tak, jakby Boga nie było. – Do takiego świata ma iść kapłan głosząc orędzie o Chrystusie – mówił arcybiskup.

Odwołując się do eseju Leszka Kołakowskiego metropolita zwrócił uwagę, że dla wielu Europejczyków treść Ewangelii jest śmieszna. – Śmieszna jest czystość serca, śmieszne jest ubóstwo, śmieszna jest pokora, w czasie kiedy głosi się życie bez jakichkolwiek hamulców moralnych i samorealizację za wszelką cenę nie patrząc na krzywdy, które można przy okazji wyrządzić drugiemu człowiekowi – mówił arcybiskup i stawiał pytanie: jak w tej sytuacji głosić Chrystusa, mówiąc współczesnemu światu, że On, i tylko On, jest Drogą, Prawdą i Życiem.

Odpowiedź przynosi dzisiejsze czytanie z Mądrości Syracha. Mądrości należy szukać na modlitwie, która daje radość serca i przynosi dar rozumu. – Postawa, którą uzasadniamy w sposób rozumowy domaga się osobistego świadectwa życia, które jest zmaganiem i walką – podkreślał arcybiskup dodając, że celem życia kapłańskiego jest przede wszystkim wysławianie Boga.

– Kapłan ma być człowiekiem mądrości, modlitwy, radości, rozumu, ale także zmagania i walki, a przede wszystkim wysławiania Boga – podsumował abp Marek Jędraszewski wskazując diakonom na przykłady świętych kapłanów – św. Stanisława Biskupa i Męczennika, bł. Wincentego Kadłubka, św. Jana Pawła II Wielkiego i Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego.

Podziel się cytatem

Metropolita przywołał modlitwę Prymasa Tysiąclecia, który w szczytowym momencie zmagań Kościoła i narodu z komunizmem porównywał je do walki Dawida z Goliatem. – Jako kapłani na modlitwie rozpoznawajcie swój czas, nie bójcie się być Dawidami, ufajcie Bogu, bądźcie wewnętrznie czyści i pokorni, idźcie śmiało i odważnie przeciwko współczesnym Goliatom nie w swoje imię, ale w imię Pana Zastępów – a na pewno On będzie z wami do końca i On przez was zwycięży – zakończył arcybiskup.

Neoprezbiterzy, którzy przyjęli dzisiaj święcenia wstąpili do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w 2015 roku. Przyjętych zostało wówczas dwudziestu jeden kleryków z Archidiecezji Krakowskiej oraz Diecezji Bielsko-Żywieckiej. Dzisiaj rocznik liczy dziesięć osób. Patronem rocznika jest św. Józef.

W Archikatedrze pw. Świętych Stanisława i Wacława na Wawelu święcenia prezbiteratu z rąk metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego przyjęło ośmiu diakonów z Archidiecezji Krakowskiej. Ponadto dziś, w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Bielsku-Białej, święcenia prezbiteratu z rąk bp. Romana Pindla przyjęło dwóch diakonów pochodzących z Diecezji Bielsko-Żywieckiej.

Tradycją praktykowaną przez kolejne roczniki alumnów Archidiecezji Krakowskiej i Diecezji Bielsko-Żywieckiej jest przygotowanie własnego projektu stuły przed przyjęciem święceń diakonatu. Podkreśla to więź wynikającą z odbywanego wspólnie przygotowania do kapłaństwa. Na stule rocznika św. Józefa wyhaftowano kwiat lilii białej – symbolu patrona i wydłużony krzyż łaciński o liliowych zakończeniach ramion. Całość dopełniają niewielkie dekoracje na zakończeniach stuły – rozwijające się płatki lilii przyjmują układ spłaszczonej litery „M”, co kieruje myśl ku Matce Bożej. Na szczycie stuły wyszyto niewielki krzyż grecki, który całowany jest zwyczajowo podczas zakładania lub zdejmowania szaty.