Dekrety dotyczą następujących zdarzeń i osób:

1. cudu przypisywanego wstawiennictwu błogosławionego Justyna Marii Russolillo (1891-1955), kapłana włoskiego, założyciela Stowarzyszenia Powołań Bożych i Zgromadzenia Sióstr od Powołań Bożych;

2. cudu przypisywanego wstawiennictwu służebnicy Bożej Marii Lorenzy Requenses in Longo (ok. 1463-1539), Hiszpanki, ale zmarłej w Neapolu, założycielki Szpitala dla Nieuleczalnie Chorych i wspólnot mniszek kapucynek;

3. cudu przypisywanego wstawiennictwu Elżbiety (w świecie: Róży) Czackiej (1876-1961), Polki, założycielki Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża w Laskach;

4. męczeństwa sług Bożych Leonarda Melkiego i Tomasza Saleha z Libanu, kapłanów-kapucynów, zamordowanych z nienawiści do wiary w Turcji w latach 1915 i 1917;

5. męczeństwa sługi Bożego Ludwika Lenziniego (†1945), kapłana włoskiego, zamordowanego z nienawiści do wiary we Włoszech;

6. męczeństwa służebnicy Bożej Izabeli Krystyny Mrad Campos (†1982), świeckiej Brazylijki, zamordowanej z nienawiści do wiary w Brazylii;

7. cnót heroicznych sługi Bożego Roberta Giovanniego (1903-94), Brazylijczyka, brata Zgromadzenia Świętycdh Stygmatów Naszego Pana Jezusa Chrystusa, zmarłego w Brazylii;

8. cnót heroicznych służebnicy Bożej Marii Teresy od Serca Jezusowego (w świecie: Celii Méndez y Delgado; 1844-1908), Hiszpanki, współzałożycielki Zgromadzenie Służebnic Boskiego Serca Jezusa.

Spośród obecnych kandydatów na ołtarze na szczególną uwagę zasługuje czworo męczenników: dwaj kapucyni maroniccy z Libanu zginęli z rąk Turków w czasie wielkiego ludobójstwa dokonanego przez nich w latach I wojny światowej, którego ofiarami padli przede wszystkim Ormianie, ale też członkowie innych narodów i wyznań, m.in. Asyryjczycy, Grecy, Libańczycy – prawosławni, chrześcijanie ormiańscy, syryjscy, chaldejscy i protestanci. Z kolei ks. Lenziniego zamordowali tuż po II wojnie światowej partyzanci komunistyczni we Włoszech. A 20-letnia Brazylijka zginęła z rąk swego rówieśnika, broniąc czystości.