Kościół od początku swojej pasterskiej działalności doceniał istotną rolę muzyki w liturgii i nieustannie otaczał troską wychowawczą kompetentnych muzyków kościelnych posiadających odpowiednią formację, tak muzyczną, jak i liturgiczną, którzy tworzyli właściwy kształt oprawy muzycznej liturgicznych celebracji. Troska o stałą formację katolików świeckich jest niejako w samym sercu Kościoła. Daje temu wyraz m.in. Ojciec Święty Jan Paweł II w adhortacji „Christifideles laici”, gdzie czytamy: „w dialogu między Bogiem, który wzywa, a osobą, do której odpowiedzialności apeluje, zawiera się możliwość, a raczej konieczność integralnej i stałej formacji świeckich… powinna się ona znaleźć wśród zadań priorytetowych diecezji i wejść do programów duszpasterskich…” (ChL 57). Z kolei Konstytucja o liturgii świętej „Sacrosanctum Concilium” zobowiązuje osoby, którym powierzone są funkcje liturgiczne, aby w duchu soborowym nabywały wewnętrzną formację. Taką formacją powinni być objęci wszyscy posługujący w liturgii, a zwłaszcza organiści, którzy zanim zasiądą przed manuałem organowym w świątyni i podejmą zadania muzyczne, powinni rozumieć liturgię Kościoła.
Oznaką troski organisty o wiedzę liturgiczną jest nieustanne poznawanie liturgicznego nauczania Kościoła, zgłębianie ducha liturgii, jej istoty, wymowy znaków, symboli, postaw i gestów liturgicznych. Organista powinien w liturgii dostrzec święte czynności Chrystusa i Kościoła oraz odpowiedzialnie w nich uczestniczyć. Muzyk kościelny, który ma pomagać wiernym w modlitwie, w przeżywaniu ich wiary, musi być nieustannie świadom tego, że muzyka liturgiczna jest formą przepowiadania. Dlatego nawet najlepiej wykształcony organista, znający świetnie literaturę organową, posługujący się bogatym repertuarem śpiewów liturgicznych, znający tajniki budowy instrumentu itd. bez odpowiedniej formacji będzie wyłącznie rzemieślnikiem. Wierni budują się, widząc organistę, który świadomie i w pełni uczestniczy w liturgii, także sakramentalnie (przez Komunię św.), czy modlącego się przy organach względnie na organach, bo i gra organowa może nabrać cech prawdziwej modlitwy. Taka postawa pozwoli urzędowi organisty przywrócić należne mu miejsce. Otoczy go wówczas szacunek społeczeństwa i zaufanie ze strony przełożonych, a muzyka kościelna będzie rozwijać się zgodnie z duchem liturgii. Dlatego można zaryzykować stwierdzenie, iż fach organistowski nie jest zawodem, lecz także powołaniem mającym w sobie znamiona charyzmatu i łaski.
Jak każdego roku u progu Adwentu Referat Muzyki Kościelnej Legnickiej Kurii Biskupiej zorganizował w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego dzień skupienia dla organistów pracujących w różnych kościołach na terenie diecezji legnickiej. Przybyło kilkudziesięciu muzyków kościelnych, którzy świadomi funkcji w liturgii, jaką pełnią, pragną nieustannie pogłębiać swoją formację intelektualno-duchową. Spotkanie rozpoczęło się od wspólnej Eucharystii, której przewodniczył biskup legnicki Stefan Cichy. W homilii Ksiądz Biskup, nawiązując do formularza mszalnego o Najświętszej Maryi Pannie Służebnicy Pańskiej, wskazywał zgromadzonym, jakimi cechami powinien się charakteryzować uczeń Chrystusa. Muzyk kościelny - mówił Biskup Stefan - powinien tak jak Maryja wsłuchiwać się w Boże słowo i swoim życiem na to słowo dawać odpowiedź, nie tylko poprzez poprawną grę i śpiew, ale przede wszystkim przez swoje życie związane z Chrystusem i Jego Ewangelią. Po zakończonej Eucharystii i poczęstunku w refektarzu seminaryjnym uczestnicy dnia skupienia wysłuchali wykładu pt: „Śpiewy podczas sakramentu bierzmowania w aspekcie liturgiczno-prawnym” oraz wzięli udział w ćwiczeniach związanych ze stylistyką śpiewów. Ożywiona dyskusja, wspólna wymiana poglądów, myśli, pokazała jak bardzo cenne i wartościowe są tego rodzaju spotkania formacyjne, które m.in. pozwalają muzykom kościelnym stawać się jeszcze większym gwarantem autentyzmu i skuteczności przekazu wiary poprzez muzykę. Wszyscy uczestnicy po raz kolejny uświadomili sobie, że misja muzyka kościelnego nie polega tylko i wyłącznie na oddawaniu chwały Bożej, ale także jest skierowana ku całej wspólnocie parafialnej, wspólnocie kościelnej, stąd, jej wyjątkowość, ważność, powaga i odpowiedzialność. Jest to również nadzwyczajny sposób proklamacji wiary w dziele nowej ewangelizacji. Troska o świętość i doskonałość muzyki liturgicznej przyczynia się do tego, iż oddaje ona chwałę Bogu i przyczynia się do podnoszenia umysłów i serc wiernych ku Stwórcy wszelkiego Piękna.