Reklama

Modlitwa adoracyjna

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wiele jest form modlitewnych. Wśród nich ważną rolę odgrywa adoracja. W tej modlitwie człowiek uznaje wielkość Boga. Wie także, jakie miejsce zajmuje osoba ludzka. Sam Duch Święty podpowiada, że Bóg jest wielki. Jest ponad „czasem” i historią, ale także i w granicach czasu. Dla Boga nie istnieją też granice przestrzeni. On jest wszędzie. Teologia używa sformułowania - transcendencja Boga. Jeśli zaś chodzi o człowieka, mówimy o jego tymczasowości.
W modlitwie adoracyjnej człowiek - słabe, ograniczone stworzenie dotyka tajemnicy Boga. Wchodzi on, z pomocą łaski Bożej, w kontakt ze Stwórcą. Adoracja jest proklamowaniem wielkości i piękna Boga. Taka modlitwa jest możliwa dzięki autentycznej pokorze człowieka.
Charakterystycznym przykładem modlitwy adoracyjnej jest wiele psalmów. W psalmie 95 odnajdujemy następujące wezwanie:
„Wejdźcie, uwielbiajmy, padnijmy na twarze
I zegnijmy kolana przed Panem, który nas stworzył” (Ps 95,6).
Uwielbienie, błogosławieństwo, dziękczynienie w pewnym sensie doprowadzają człowieka do „wyjścia z siebie” i do wejścia w niezmierzoną przestrzeń Najwyższego. W niej to rozbrzmiewają słowa niepowstrzymanej radości z powodu wielkości Boga i hojności Jego darów.
W tej modlitwie często usta milkną. Człowiek wchodzi do swojego wnętrza, przepełnionego Bogiem. Światło zewnętrzne ustępuje miejsca światłu, które przeszywa człowieka od wewnątrz. Odkrywamy, że nasze Zycie jest przeniknięte promieniami światła Bożego. Jest to Jego łaska i Jego miłość.
Wobec majestatu Boga, Jego tajemnicy i jego transcendencji milczenie okazuje się bardziej wymowne od każdego słowa. Radość zaś staje się rzeczywistością, która opanowuje całą osobę i przemienia ją.
Pomimo, że adoracja jest modlitwą wewnętrzną, to przejawia się ona i na zewnątrz. Zewnętrznymi znakami są m.in. postawy: padnięcie na kolana, pochylenie głowy, uniesienie rąk. Cały człowiek, zatem i jego ciało, wyraża cześć, szacunek, zależność od Boga, wewnętrzne uniesienie.
Niech w naszych modlitwach nie zabraknie adoracji Boga - Stworzyciela, Zbawiciela Uświęciciela. Adorujmy Trójcę Świętą, która zawsze kierunkowana jest miłością ku nam.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zakończenie Roku Jubileuszowego

2025-12-28 19:52

Magdalena Lewandowska

Rok Jubileuszowy zamknęła uroczysta Eucharystia.

Rok Jubileuszowy zamknęła uroczysta Eucharystia.

– Nie pozwólmy, aby nadzieja osłabła wraz z zakończeniem roku jubileuszowego! – apeluje abp Józef Kupny.

Uroczysta Eucharystia w katedrze zakończyła Rok Jubileuszowy „Pielgrzymi nadziei” w archidiecezji wrocławskiej. Przewodniczył jej abp Józef Kupny, a koncelebrowali biskupi pomocniczy bp Jacek Kiciński i bp Maciej Małyga oraz kilkudziesięciu kapłanów. Wzięli w niej udział przedstawiciele znaków nadziei, kościołów jubileuszowych, zespołów synodalnych i wspólnot z różnych stron diecezji.
CZYTAJ DALEJ

Przeżył radykalne nawrócenie i zmienił styl życia

[ TEMATY ]

św. Tomasz Becket

Giogo / pl.wikipedia.org

Św. Tomasz Becket

Św. Tomasz Becket

Dziś, 29 grudnia, Kościół wspomina św. Tomasza Becketa, zmarłego w 1170 r. biskupa i męczennika, patrona Anglii. Człowiek ogromnej erudycji i kultury umysłowej, dostojnik kościelny i kanclerz królestwa Anglii, miłośnik zabaw rycerskich przeżył radykalne nawrócenie i zmienił styl życia gdy niemal pod przymusem został prymasem Anglii. Od tej pory wiódł życie świątobliwe i walczył o prawa Kościoła, aż do męczeńskiej śmierci.

Św. Tomasz urodził się w Londynie w 1118 r., studiował w Paryżu i Bolonii. Po powrocie do Anglii został archidiakonem Canterbury. W 1154 r. mianowany kanclerzem królestwa, stał się zarazem towarzyszem i przyjacielem króla. Mimo iż był dostojnikiem Kościoła, wiódł życie człowieka świeckiego i chętnie oddawał się zabawom rycerskim.
CZYTAJ DALEJ

Człowiek najbardziej potrzebuje Miłosierdzia - ostatnie pożegnanie ks. Henryka Matuszaka

2025-12-29 13:52

ks. Łukasz Romańczuk

Trumna z ciałem ks. Henryka Matuszaka

Trumna z ciałem ks. Henryka Matuszaka

W Oławie odbył się pogrzeb ks. Henryka Matuszaka. Jego ostatniej drodze towarzyszył bp Jacek Kiciński CMF, kapłani, rodzina oraz licznie zgromadzeni wierni z parafii, w którym posługiwał zmarły kapłan.

Ksiądz Henryk Matuszak był proboszczem w Domaniowie, Luboszycach, Pęgowie i Wierzchowicach. Pochowany został jednak w Oławie, gdzie tuż przed probostwem był wikariuszem. Na oławskim cmentarzu pochowani są zmarli rodzice ks. Henryka. Warto też dodać, że w 2010 roku zmarł brat ks. Henryka - ks. Ryszard Matuszak.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję