Radosny okres kolędowania trwa. W kościołach, szkołach i ośrodkach kulturalnych wystawiane są jasełka, organizuje się koncerty i przeglądy widowisk kolędniczych. Spotkania opłatkowe przy wspólnym śpiewie kolęd i pastorałek potrwają jeszcze tylko kilka dni.
Polskie kolędy - ileż one budzą wzruszeń w duszach i sercach Polaków, ile wspomnień przywodzą z lat szczęśliwego dzieciństwa i młodości, gdy z ich słowami wędrowało się po zaśnieżonych drogach i ścieżkach rodzinnej wsi. Czy zastanawiamy się, jaka jest historia tych pięknych, znanych wielu pokoleniom pieśni? Kolędy polskie - to nie tylko świadectwo naszej wiary, czci i uwielbienia dla nowonarodzonego Jezusa, ale również ważny składnik naszej kultury, literatury i historii.
Przyjmuje się, że samo słowo „kolęda” wywodzi się z łacińsko-rzymskiego calendae, co oznacza pierwszy dzień miesiąca roku. Związane to było z hucznymi zabawami i wzajemnym obdarowywaniem się. Do języka naszych praojców weszło słowo calendae - kolęda w podwójnym swym znaczeniu: pieśni i podarunku, a później także chodzenia z życzeniami „po kolędzie” czy „z kolędą”. Zwyczaj ten przetrwał do dziś. Powstające chóry parafialne podtrzymują tę tradycję.
8 stycznia w katedrze rzeszowskiej odbyło się XI spotkanie chórów pobliskich parafii. Po raz 15 chór „Ave Maria” z parafii Matki Bożej Saletyńskiej był organizatorem koncertu kolęd w którym uczestniczyło 7 chórów. 16 stycznia chór „Deo Gloria” z Boguchwały przyjmował w swojej parafii 5 zaprzyjaźnionych chórów. Podczas wieczorów kolęd zaprezentowały się chóry z Rzeszowa i okolic: „Ave Maria” z par. M.B. Saletyńskiej, „Emmanuel” z par. św. Judy Tadeusza, „Cantata” z par. Chrystusa Króla, chór z parafii Farnej, „Sancta Familia” z par. Świętej Rodziny, „Michael” z par. św. Michała Archanioła, „Deus et Patria” z par. M.B. Królowej Polski, chór z par. św. Józefa Kalasancjiusza, „Oremus” z par. św. Józefa, z Gimnazjum i Liceum sióstr Prezentek, katedralny chór chłopięco-męski „Pueri Cantores Resoviensses”, „Deo Gloria” z Boguchwały, „Gaudium” z Mogielnicy, chór z Lutoryża, „Benedictus” z Czudca, „Echo” z Trzebowniska, chór z Soniny i z Zarzecza k. Jarosławia.
Spotkania chórów parafialnych służą podniesieniu poziomu śpiewu kościelnego i przynoszą dużo satysfakcji chórzystom. Godny uznania jest ich trud i poświecenie się tej wspaniałej dziedzinie kultury kościelnej i narodowej.
Symbole towarzyszące świętom Bożego Narodzenia przypominają o głęboko tkwiącej w nas potrzebie bliskości i wspólnoty. To są wartości, których potrzebują nie tylko chrześcijanie – mówi ks. dr Michał Klementowicz, teolog, ekspert do spraw komunikacji i uzasadnienia twierdzeń z Katedry Homiletyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Boże Narodzenie według polskiej tradycji to święta ściśle związane z rodziną i wieloma symbolami, choćby choinką, opłatkiem, życzeniami czy 12 potrawami. Przygotowaniu Wieczerzy Wigilijnej i świątecznego stołu towarzyszy ogrom pracy. Sprzątamy, gotujemy, kupujemy prezenty. - Cała ta krzątanina, przedziwne napięcie i wysiłek wynikają z tego, że w czasie świąt przeżywamy to, co jest ważne. A ważna jest bliskość w rodzinie, która razem zasiada przy stole wigilijnym. Renesans przeżywa dzisiaj wspólnotowość, czyli bycie razem z innymi choćby w przynależności do różnego rodzaju organizacji, klubów czy zrzeszeń. Przejawem tej wspólnoty jest również stół wigilijny. Przy nim jesteśmy ze sobą razem, we własnym gronie i czujemy się za siebie odpowiedzialni. A ta odpowiedzialność i potrzeba ogromnej życzliwości przejawia się również w składaniu sobie życzeń – mówi ks. dr Michał Klementowicz.
Struktury Kurii Rzymskiej nie powinny spowalniać ewangelizacji. Kościół jest z swej natury zwrócony ku światu, misyjny – wskazał Leon XIV w przemówieniu do Kurii Rzymskiej podczas dorocznego składania życzeń na Święta Bożego Narodzenia. Papież dodał, że wszyscy są powołani, szczególnie w Kurii, do bycia budowniczymi komunii Chrystusa.
Leon XIV spotkał się rano z Kurią Rzymską, aby dorocznym zwyczajem złożyć żuczenia z okazji zbliżających się Świąt Bożego Narodzenia, a także przekazać wytyczne i wskazówki dla członków Kurii, ukierunkowujące na przyszłe zadania.
W Sandomierzu można już oglądać „żywą szopkę”, która na trwałe wpisała się w świąteczny krajobraz miasta. Tradycyjnie przygotowywana jest ona przy diecezjalnym Schronisku dla Bezdomnych Mężczyzn przy ul. Trześniowskiej.
Tegoroczna inauguracja „żywej szopki” odbyła się 22 grudnia wieczorem. Wśród obecnych znaleźli się: biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz, ks. Bogusław Pitucha – dyrektor Caritas, wicestarosta sandomierski Grażyna Szklarska, przewodniczący Rady Miejskiej Andrzej Bolewski, a także mieszkańcy schroniska oraz podopieczni placówek Caritas. Przy śpiewie kolęd, który prowadziła Wspólnota „Przyjaciele Oblubieńca”, figurka Dzieciątka Jezus została przeniesiona do szopki przez dzieci wcielające się w role Maryi, Józefa oraz aniołów. Następnie Biskup Sandomierski odmówił modlitwę, po czym przybyli na koniach Trzej Królowie i oddali pokłon Dzieciątku. Inaugurując żywą szopkę, bp Krzysztof Nitkiewicz wyjaśnił jej sens.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
