Niedziela tegorocznego Dnia Papieskiego była jednocześnie dla wspólnoty parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy i Miłosierdzia Bożego w Świdniku Dużym czasem świadomego doświadczenia nawiedzin Maryi w znaku jasnogórskim. 10 października br. Jasnogórski Obraz nawiedzenia „duchową klamrą” połączył Jasną Górę z małą, podlubelską wspólnotą i pozwolił odczuć żywą obecność inicjatora peregrynacji, Prymasa Tysiąclecia. Innym znakiem, wzmacniającym podniosłość uroczystości, była „stuła nawiedzenia”, ukazująca jedność prezbiterium lubelskiego, przygotowującego kościoły lokalne do przyszłorocznego jubileuszu diecezji. Merytorycznym i duchowym przygotowaniem do rozumienia tych znaków były trzydniowe misje, przeprowadzone przez ks. Krzysztofa Podstawkę. Podczas rozważania Słowa Bożego i przypomnienia zobowiązań płynących z Chrystusowego testamentu z krzyża, wierni przeżywali kolejne stopnie „zwiastowania”, „pojednania z Bogiem i Kościołem” oraz „oczekiwania z czystym sercem”. Jednocześnie dając wyraz zewnętrznego świadectwa wiary wobec innych lokalnych środowisk, przystrajano domy, obejścia i trasy do kościoła.
Główne uroczystości nawiedzenia prowadził i komentował ks. Grzegorz Strug. Scenariusz uroczystości przewidywał kolejnymi etapami rozważania wyjątkowego przychodzenia Maryi do wspólnoty i każdego człowieka. Każda czynność liturgiczna wyrażała autentyczne odczucie obecności Maryi. Niezapomniane zostaną wyszeptane ustami i sercem prośby, obietnice, dziękczynienia oraz wylewane łzy radości ze spotkania z jasnogórską Panią. Zwieńczeniem przeżywanej liturgii było słowo pasterskie bp. Mieczysława Cisło. W swoim zamyśleniu nad rolą Matki Bożej Częstochowskiej w życiu, sparafrazował on słowa nawiedzanej przez Maryję św. Elżbiety i wskazał na wyróżnienie młodej wspólnoty, w której „można będzie przeżyć czas łaski, rozciągający się na codzienność”. Maryja „sama jest przyjściem do Chrystusa” i jednocześnie „powrotem do Niego”. Ona w swojej postawie dziękczynienia stale wskazuje na swojego Syna i przypomina konieczność czynienia wszystkiego, czego On od nas zażąda. Doświadczając „wspólnoty serc wypełnionych uczuciem bliskości Matki Bożej”, potrzeba szerokiego ogarnięcia historii i zauważania dzisiejszych „cudów nad Wisłą”. Wobec zagrożeń wiary powstaje konieczność budowania „nowego” w naszym życiu przez postawę przebaczenia i pojednania z drugim człowiekiem. Wobec pojawiających się znaków wiosny Kościoła (młodzież na Jasnej Górze, Lednica) trzeba świadomie „przywracać łaskę”, trwać w niej i pomnażać ją, rozpoczynając „pracę duchową” od tworzenia właściwej hierarchii wartości. Miłość wyrażana w „uczynności społecznej” jest najlepszym dowodem naszej wierności Bożym przykazaniom oraz znakiem realnej wspólnoty z Jezusem Zbawicielem. Żyjąc w wolnej Polsce nie wolno zapominać o roli Jana Pawła II w zdobyciu suwerenności narodu. Dzień Papieski daje możliwość modlitwy w intencji „sługi Maryi”, ożywienia wiary w obecność Jezusa Chrystusa w Kościele oraz okazania ofiarności serca wobec biednej młodzieży.
Ważnym punktem czuwania przy Maryi była pasterka maryjna. Liturgii nocnej przewodniczył zasłużony w tej parafii wieloletnią posługą i wybudowaniem świątyni, ks. kan. Mieczysław Marszałek. Homilię o kapłaństwie wygłosił następca pierwszego proboszcza oraz kontynuator dzieła budowania „Kościoła dusz”, ks. kan. Mariusz Nakonieczny. Całonocne i dzienne czuwania przy Matce Bożej oraz peregrynacyjne liturgie ukazały jednostkowo i wspólnotowo świadectwo wyznawanej wiary. Przeżyte wydarzenia będą przypominać następnym pokoleniom pobłogosławione tablica pamiątkowa oraz okolicznościowe ryngrafy maryjne. Głębokim przeżyciem dla całej parafii był moment pożegnania. Przyjęta tego dnia Komunia św. wyrażała moc przemieniającą nawiedzenia. Na długo pozostanie w pamięci ewangeliczne przesłanie o przyjęciu z miłością każdego napotkanego człowieka na wzór opieki św. Jana nad Maryją. W poczuciu wiernych świdnickiej wspólnoty nie żegnano się z Maryją, lecz tym mocniej wołano „Wielka Boga - Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico, Maryjo, módl się za nami!”

Maryjo, będąc dumni z historii naszego narodu, rozpoczynamy dziś wdzięczne świętowanie historycznej chwili, kiedy 200 lat temu Opatrzność Boża dała nam do Lublina następcę Apostoła - pierwszego biskupa lubelskiego. Przeżywając jedność z Ojcem Świętym - Pielgrzymem Pokoju, w znaku biskupstwa obecnego pośród nas bp. Mieczysława Cisło, w braterskiej koncelebrze przybyłych kapłanów i wiernych parafii Świdnik Duży oraz gości pragniemy gorąco przyjąć Cię, Maryjo, na wzór św. Elżbiety, aby przeżyć wielką radość szczególnych nawiedzin Twoich i Twojego Syna. Będąc przygotowani przez trzydniowe rekolekcje i zaproszeni do weselnego stołu Eucharystii, oczekujemy na cud przemiany wszystkich naszych serc.
Z przemówienia powitalnego Księdza Proboszcza