Boże Ciało, uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, święto ustanowione przez papieża Urbana IV w 1264 roku, obchodzone nieprzerwanie od wprowadzenia do kalendarza liturgicznego przez papieża Jana XXII, gromadzi zawsze wielką ilość wiernych, którzy publiczne chcą wyznać wiarę w Chrystusa eucharystycznego. W każdym zakątku, gdzie są katolicy, stają cztery ołtarze, do których zdąża procesja. Tak było i w parafii św. Barbary w Wieluniu. Parafia, która powstała w 2000 roku, Boże Ciało obchodziła w tym roku po raz szesnasty. Po raz szesnasty złożyła też świadectwo wiary w Eucharystię. Świadczyła o tym udekorowana trasa procesji, cztery piękne ołtarze i wypisane na nich słowa: Ten, kto nie miłuje, ten nie zna Boga; Ukochaj Eucharystię; Bądźcie miłosierni; Weź w opiekę naród cały oraz obecność całej asysty procesyjnej: chór parafialny, Żywy Różaniec, ministranci, dzieci sypiące kwiaty, sygnaliści Koła łowieckiego Daniel, poczty sztandarowe kół łowieckich Kormoran, Daniel i Okręgowego Związku łowieckiego w Sieradzu oraz wierni.

Obrzędom eucharystycznym przewodniczył ks. Krzysztof Białowąs, postulator rzymski procesu kanonizacyjnego błogosławionego Dominika Spadafore, który przybył do parafii św. Barbary na zaproszenie ks. kanonika Jarosława Borala z dalekiego Rzymu. Jak sam powiedział, droga z Rzymu do Wielunia wiodła przez Cosimo, Kalwarię Zebrzydowską gdzie 14 maja świętował 25 – lecie swoich święceń kapłańskich ( przyjął je z rąk ks. bpa Franciszka Macharskiego) i przez Kodeń. Przez szesnaście ostatnich lat, mówił, uroczystość Bożego Ciała świętowałem we Włoszech, dziś czuję urok polskiego Bożego Ciała…

Zofia Białas

Tu w Wieluniu, mówił ks. Krzysztof, przypadło mi w udziale iść razem z Chrystusem eucharystycznym po ulicach najmłodszej wieluńskiej parafii i modlić się z wiernymi, nazywającymi się „rodziną św. Barbary”, przy czterech ołtarzach, czytać kolejne cztery fragmenty Ewangelii związane z Eucharystią, śpiewać Suplikacje i Litanię Loretańską, by w końcu przy czwartym ołtarzu udzielić błogosławieństwa na cztery strony świata i wyśpiewać uroczyste „Ciebie Boga wysławiamy…”, by wreszcie odprawić Mszę św. przy kościele św. Barbary, świętej, która do końca umiłowała Eucharystię i gdzie wierni spotykają się na uczcie eucharystycznej.

Głosząc homilię, ks. Krzysztof mówił o Eucharystii, sakramencie ustanowionym przez Chrystusa podczas ostatniej wieczerzy, sakramencie, który stał się pokarmem na drodze do wieczności, sakramencie, który ma wielką moc, o czym świadczą cuda eucharystyczne ( wspomnienie cudu z 1396 roku i narodzinach dwóch kościołów - Bożego Ciała i Krwi Chrystusa w Poznaniu). Apostołowie mieli obok siebie Jezusa, na co dzień, wędrowali z nim przez drogi Galilei, słuchali Jego słów, my mamy Chrystusa eucharystycznego i też razem z Nim chodzimy po drogach naszego życia, zdążając ku wieczności. Dobrze, jeżeli podczas tej pielgrzymki kierujemy się najważniejszym przykazaniem, jakie nam Chrystus pozostawił, mianowicie, przykazaniem miłości Boga i bliźniego i staramy się być jednością. Będziemy jednością, jeśli nasze serca staną się tabernakulum, miejscem, gdzie pod postacią chleba zamieszka Chrystus.

Wyrazem przyjaźni dla księdza Krzysztofa był dar od parafian. Była to stuła z czterema ewangelistami. W imieniu parafian przekazał ją ks. proboszcz Jarosław Boral. Przyjaźń z ks. Krzysztofem utrwaliła się 8 grudnia 2015 roku, kiedy uroczyście wprowadził do budującego się kościoła relikwie św. Jana Pawła II, zaczęła się jednak dużo wcześniej, wtedy przybliżył nam postać błogosławionego Dominika Spadafore ( wcześniej powstała grupa modlitewna w kościele sióstr Bernardynek).