Liczba wiernych: 1381
Proboszcz: ks. prał. Aleksander Jaszczur
Kościoły filialne:
1. Otanów - pw. św. Antoniego z Padwy
2. Rów - pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
Wspólnoty: Żywy Różaniec (2 róże), ministranci, Rada Parafialna, Rada Budowlana
Czasopisma: „Rycerz Niepokalanej”, „Niedziela” - 8 egzemplarzy

Wśród malowniczych lasów ciągnących się od Bań w stronę Myśliborza ulokowała się kolejna parafia naszej archidiecezji, do której kierujemy nasze pielgrzymie kroki. Jest to Kierzków - jedna z najstarszych parafii, bowiem niedawno obchodziła jubileusz 55-lecia istnienia. Z ciekawością przyjrzymy się jej historii i dokonaniom, gdyż rzeczywiście parafia ta zasługuje na docenienie z wielu względów.
Sama miejscowość - wg niemieckich historyków - może istnieć nawet już od 1000 lat. Jednak pisane źródła mówią o roku 1250 - wtedy to wieś zwana wtedy Lukowe Zedelitz należała do braci Clest. W 1254 r. nadali oni wieś wraz z ziemią Zakonowi Cystersów w Kołbaczu. Przez następne wieki co jakiś czas wieś przechodziła pod panowanie kolejnych margrabiów i rycerzy. Jej największy rozkwit nastąpił za czasów barona von Derfflingera. W 1719 r. wybudował on dwór, zabudowania gospodarcze, powiększył także zasoby ziemskie. Po jego śmierci żona przekazała majątek dla domu sierot w Sulechowie, przez co obniżył się prestiż miejscowości. Ponowny rozkwit nastąpił dopiero po 1920 r. Kierzków stał się siedzibą wójta, był tutaj urząd stanu cywilnego, poczta, policja, sklepy, stacja kolejowa. W 1939 r. przewieziono tu wiele nowych rodzin z terenów, na których Adolf Hitler budował lotniska, przygotowując się do wojny. Po jej zakończeniu nastąpił proces odwrotny - ucieczka ludzi w głąb Niemiec.
Najcenniejszym zabytkiem jest kościół parafialny, którego początków szukać należy około 1337 r., gdy napisano o tym, że „z przyległych do Kerkow 77 łanów 4 należały do miejscowego proboszcza”. Dopiero jednak w 1719 r. na miejscu średniowiecznej świątyni wzniesiono nową, gruntownie przebudowaną. Kościół został wzniesiony na planie prostokąta, z półkolistą apsydą od wschodu i wieżą na rzucie kwadratu od zachodu. Od południa dobudowano zakrystię, a przy wieży - dobudówkę, wieżę 2-kondygnacyjną z latarnią przykrytą dachem namiotowym. We wnętrzu na spore zainteresowanie zasługują: belkowany strop, empora chórowa z XVIII w. oraz drewniana chrzcielnica i ołtarz główny, barokowy z 2 poł. XVIII w. Równierz kościół filialny w Otanowie powstał na miejscu średniowiecznej świątyni dopiero w 1925 r. Natomiast o kościele w Rowie słów kilka za chwilę…
Parafia w Kierzkowie została erygowana 1 grudnia 1946 r., tego dnia również został poświęcony przez pierwszego proboszcza ks. Kazimierza Dymitrowicza kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nieocenionym skarbcem informacji o dziejach parafii jest dzieło miejscowego pedagoga, wieloletniego dyrektora szkoły Bolesława Wąsika 50 lat szkoły i parafii w Kierzkowie. Można w tych wspomnieniach przeczytać wzruszające relacje parafian o początkach budowania wspólnoty parafialnej, o różnorodnych przedsięwzięciach, przeżywaniu uroczystości i tworzeniu nowych tradycji. Z ogromną dokładnością śledzić możemy także trudną walkę o trwanie przy Bogu w trudnych latach stalinizmu i komunizmu. W tym kontekście na słowa uznania zasługują poszczególni proboszczowie, którzy zawsze identyfikowali się z parafianami i stali na straży ich słusznych praw. W 1948 r. przybył tu ks. Stefan Kupczyński, którego po roku zmienił ks. Antoni Chomski. Od 1952 do 1954 r. parafią zarządzał ks. Roman Chrzanowski, po nim ks. Piotr Sadowski (1954-62). Następnym proboszczem był ks. Antoni Uglik (1962-76), a po jego odejściu do Kierzkowa zawitał ks. Władysław Łopata, którego w 1977 r. zastąpił ks. Józef Ortyl pełniący obowiązki proboszcza w latach 1977-85. Od 1 października 1985 r. do dzisiaj proboszczem jest ks. prał. Aleksander Jaszczur. Swoją kapłańską wędrówkę rozpoczął tuż po wojnie, kończąc najpierw Niższe Seminarium Duchowne, a później studiując w Seminarium Duchownym w Gorzowie Wlkp. Przybył na Ziemie Zachodnie z miejscowości Liw, niedaleko Węgrowa, na ziemi mazowieckiej z diecezji siedleckiej. Święcenia kapłańskie przyjął 5 października 1952 r. Był wikariuszem w katedrze gorzowskiej (1952-54), potem prefektem w Niższym Seminarium Duchownym we Wschowej (1955-57). Następnie powołany został na proboszcza w Białogórzynie k. Koszalina (1957-62). Później przybył do Cedyni, gdzie duszpasterzował przez 12 lat. Od 1974 r. do 1985 r. był proboszczem parafii w Łobzie i dziekanem tego dekanatu. Ksiądz Prałat z wielkim doświadczeniem dzieli się swoimi kapłańskimi refleksjami i cennymi obserwacjami dotyczącymi specyfiki posługiwania w tej parafii. Oceniając przekrój społeczny, dowiadujemy się, że Kierzków stanowi w większości ludność przybyła z Wielkopolski i Kujaw, w Otanowie przede wszystkim żyją dawni mieszkańcy Kresów Wschodnich, dokładnie pochodzący z Milatycz, z tarnopolskiego. W Rowie natomiast dominują wierni przybyli z terenów nadwiślańskich, a szczególnie z okolic Puław. W większości wiosek dominowały przez lata PGR-y, co oznacza, że obecna sytuacja wielu mieszkańców jest bardzo trudna. Nadzieją tchnie dobrze prosperująca w Rowie Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, zatrudniająca dużą grupę osób. Smutny jest też fakt zdawania ziemi przez gospodarzy indywidualnych na rzecz Skarbu Państwa. Podobnie jak w innych odwiedzanych parafiach, także i tu wiele osób szuka zatrudnienia w oddalonych miastach, czyniąc to kosztem wielu osobistych wyrzeczeń. Odbija się to także na zaangażowaniu w życie parafii. Niedzielna Msza św. sprawowana jest w Kierzkowie o godz. 7.30 i 13.00, w Otanowie o 9.15, a w Rowie o godz. 11.00. Natomiast w ciągu tygodnia w kościele parafialnym wierni spotykają się o godz. 18.00 (zimą o 17.00), a w Rowie w czwartki. Frekwencja na Eucharystii jest zróżnicowana - w Kierzkowie i Otanowie sięga 30%, w Rowie zaś dochodzi do 50%. Jest to poniekąd zrozumiałe, gdyż mieszkańcy tej wioski niedawno odbudowali zrujnowany kościół, który stał się chlubą dla wszystkich. Dotychczas istniejący kościół został niemal całkowicie rozebrany na polecenia władz w 1958 r. Przy ogromnej pomocy RSP w Rowie, 5 lipca 1992 r. ks. bp. Marian Błażej Kruszyłowicz mógł dokonać uroczystego poświęcenia odbudowanej świątyni. W kościele parafialnym w środę trwa modlitwa do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, a w piątek odmawia się Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Jeśli chodzi o katechezę szkolną, to w Szkole Podstawowej w Kierzkowie katechizują: Ksiądz Prałat w II kl., w „O” Małgorzata Rutkowska, a w pozostałych Monika Pawlak. Współpraca wychowawcza układa się w sposób wzorcowy, co jest zasługą dyrektor szkoły Heleny Roszak. Młodzież starsza dojeżdża do swych szkół przeważnie do Myśliborza. Na terenie parafii, w Rowie, działa także OHP, w którym funkcjonuje dla 120 osób Gimnazjum i Szkoła Zawodowa. Wiele - podkreśla ks. Aleksander Jaszczur - zrobiono także w wymiarze troski o wygląd poszczególnych kościołów. Oprócz odbudowy kościoła w Rowie wymieniono posadzkę w świątyni w Kierzkowie, pomalowano kościół, starą remizę znajdującą się tuż przy kościele zaadaptowano na stylową kaplicę pogrzebową, wyremontowano mur okalający plac kościelny. W Otanowie przełożono dach i pomalowano wnętrze kościoła. Dużo prac wykonano na plebanii, przystosowując ją do godnych warunków mieszkalnych. Bardzo dobrze układa się współpraca z Ochotniczą Strażą Pożarną, która w Kierzkowie i Rowie służy zawsze pomocą przy uroczystościach kościelnych. Słowa wdzięczności dla mieszkańców Kierzkowa za ich zawsze ofiarną pomoc na rzecz kościoła kieruje Ksiądz Prałat na ręce sołtysa Tadeusza Bałkowskiego - animatora wszystkich przedsięwzięć.
Na koniec rozmowy z Księdzem Proboszczem pytam o najważniejsze cele, jakie stawia w duszpasterskim posługiwaniu na najbliższe lata. Odpowiedź jest niezwykle ciekawa i zarazem symptomatyczna: ożywić duchowo i religijnie młode pokolenie. Jest to rzeczywiście ważny kierunek, od którego zależy przyszłość wspólnoty Kościoła. Wszyscy więc z głębi serca życzymy Księdzu Prałatowi, aby to właśnie młodzi ludzie byli zawsze chlubą parafii w Kierzkowie!