W 1953 r. prof. Stanisław Pawłowski z zespołem natrafił na złoża siarkowe i z racji okrągłej rocznicy tego ważnego dla miasta wydarzenia, wiele organizacji oraz instytucji pragnie upamiętnić ten fakt. Również nasze muzeum włączyło się w organizowane w mieście obchody – powiedziała Beata Kotasiak-Wójcik, kierownik Muzeum Polskiego Przemysłu Siarkowego.
– W maju otworzyliśmy wystawę plenerową poświęconą zagłębiu siarkowemu, a obecnie otwieramy nową, zmienioną ekspozycję stałą. Pojawiło się na niej nieporuszane dotychczas zagadnienie związane z geologią. W części „Geologia – odkrywanie skarbów ziemi” zwiedzający będą mogli się dowiedzieć jak powstały złoża surowca pod Tarnobrzegiem, obejrzeć przekazane w ostatnim czasie rdzenie wiertnicze, w oparciu o które geolodzy określali zawartość siarki w złożu, na jakiej głębokości się znajduje, a także urządzenia geodezyjne – powiedziała kierownik.
Nowością jest również dział poświęcony „siarkowcom” – ludziom tworzącym zagłębie i pracującym w Kopalniach i Zakładach Przetwórczych Siarki „Siarkopol”. – Dotychczas prezentowaliśmy tylko sylwetki kolejnych dyrektorów naczelnych kombinatu. Obok zwykłych pracowników przedstawiamy postaci profesorostwa Katarzyny i Stanisława Pawłowskich, którzy przyczynili się do narodzin tarnobrzeskiego zagłębia – powiedziała kierownik.
Na wystawie można zobaczyć tylko skromną część spuścizny po małżeństwie geologów, przekazanej do muzeum, która liczy kilka tysięcy różnego rodzaju obiektów. Są najważniejsze odznaczenia, unikatowy medal dedykowany prof. Pawłowskiemu, wyemitowany tylko w jednym egzemplarzu, legitymacje i dyplomy świadczące o dokonaniach państwa Pawłowskich.
Z sentymentem zapewne obejrzą ekspozycję rodziny byłych „siarkowców”, gdyż znalazły się na niej należące do nich dokumenty i fotografie przedstawiające ich ciężką i niebezpieczną pracę. Ciekawostką jest np. legitymacja z nr. 9 wydana Kazimierzowi Bochniewiczowi, pierwszemu kierowcy zatrudnionemu w zakładzie. Prezentowane są także projekty Ryszarda Mrozowskiego, plastyka, malarza, autora m.in. logo „Siarkopolu”, czyli doskonale znanej nam litery „S”, ale także wcześniejszych propozycji na symbol kombinatu. Zaciekawienie wzbudzają gadżety, ich ogromna różnorodność i pomysłowość – są m.in.: wieczne kalendarze, adresownik otwierany za pomocą kołowej tarczy telefonicznej, miniaturowe, kieszonkowe popielniczki oraz wiele innych ciekawych eksponatów.
Na Zamku Tarnowskich w Tarnobrzegu została przyznana nagroda im. dr. Michała Marczka.
Tegorocznym laureatem ósmej już edycji wyróżnienia został Jan Puk, artysta ludowy pochodzący z Trześni. – Nagroda bardzo mnie ucieszyła, gdyż władze powiatu tarnobrzeskiego i dyrekcja muzeum doceniły mnie i moją ponad 30-letnią pracę dla dobra dużej i małej ojczyzny, dla tej ziemi tarnobrzeskiej, gdzie żyli i żyją Lasowiacy, a jestem jednym z nich. Chciałbym zostawić po sobie jak największy dorobek, zarówno rzeźbiarski, jak i pisarski, piszę bowiem wiersze i różne wspomnienia do prasy. Pragnę przekazywać młodemu pokoleniu naszą tradycję, wiedzę o przeszłości regionu. Jak byłem młodszy, w tym roku skończyłem 82 lata, to jeździłem na spotkania w szkołach, nie tylko tych położonych w okolicy, ale po całej Polsce i opowiadałem, jak ludzie zamieszkujący obszar w widłach Wisły i Sanu żyli 100, 300 lat temu – mówił Jan Puk. Zasługi dla szerzenia kultury ludowej oraz uzasadnienie przyznania najważniejszej regionalnej nagrody przedstawił Tadeusz Zych, dyrektor muzeum. – Pan Jan idealnie pasuje do tej nagrody. Kiedy 8 lat temu ją wymyśliłem i zaczęliśmy ją wprowadzać w życie, uznaliśmy, że należy docenić osoby działające na rzecz tzw. małych ojczyzn. Do tej pory nagradzaliśmy ludzi opisujących swe ojczyzny za pomocą pióra, a dzisiaj mamy wyjątkową postać, czyli Jana Puka, człowieka, który też opisuje, ale przede wszystkim rzeźbi swoją małą ojczyznę. Ogromna większość jego twórczości to wielka pochwała miejsca, gdzie żyje, wielka pochwała rodzimej kultury i tradycji. Idealnie zatem wpisuje się w ideę nagrody, której patron dr. Michał Marczak sam czynił i o czym marzył – mówił Tadeusz Zych. Uroczystą galę wręczenia nagrody im. dr. Michała Marczaka uświetnił występ Zespołu Ludowego „Cyganianki”. Panie zaprezentowały stare pieśni, wykonywane kiedyś przez Lasowiaków zamieszkujących region tarnobrzeski. Nie zabrakło również opowieści o tradycjach wigilijnych i świątecznych, które przedstawiła Halina Ordon, kierowniczka zespołu i Centrum Kultury Lasowiackiej w Cyganach. Organizatorami i fundatorami nagrody są Tarnobrzeskie Towarzystwo Historyczne oddział Polskiego Towarzystwa Historycznego, Starostwo Powiatowe w Tarnobrzegu oraz Muzeum – Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu. Nagrody im. dr. Michała Marczaka przyznawana jest twórcom ludowym, którzy przez swoją działalność propagują kulturę lasowiacką, nie tylko w regionie, ale również w całej Polsce.
Rząd Hiszpanii Pedro Sáncheza zamierza usunąć figury świętych znajdujące się wokół krzyża w Dolinie Poległych (Valle de los Caidos), miejscu złożenia ciał ponad 30 tys. ofiar wojny domowej w tym kraju z lat 1936-1939. Centrolewicowy gabinet zatwierdził nowy plan zagospodarowania tej zainaugurowanej w 1959 roku pod Madrytem budowli, nad którą wznosi się ponad 154-metrowy krzyż. Usytuowane wokół jego podstawy postacie czterech ewangelistów oraz Maryi trzymającej umęczone ciało Jezusa, jak wynika z makiety architektonicznej, mają zostać usunięte. Zniknąć mają także monumenty przedstawiające cztery cnoty: siłę, roztropność, sprawiedliwość i umiarkowanie.
Zgodnie z zapowiedziami rządu Pedro Sáncheza, modernizacja w ramach zatwierdzonego we wtorek projektu pt. „Krzyż i podstawa”, obejmująca m.in. prace przy usunięciu symboli religijnych, ma służyć „większemu pluralizmowi” w miejscu pochówku ofiar wojny domowej, zarówno frankistów dowodzonych przez generała Francisco Franco, jak i ich przeciwników.
W opublikowanej wczoraj książce dziennikarze watykaniści Elisabetta Piqué i Gerard O'Connell ujawniają nieznane dotąd szczegóły konklawe z 2025 roku. Według ich badań, węgierski kard. Peter Erdő z Węgier przewodził stawce faworytów w pierwszej turze głosowania, 7 maja. Za nim uplasowali się kard. Robert Francis Prévost, późniejszy papież, oraz kard. Pietro Parolin, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. Książka, zatytułowana „El último Cónclave” (Ostatnie konklawe) ukazała się w Hiszpanii.
Autorzy szczegółowo badają również, dlaczego pierwsza tura głosowania rozpoczęła się ze znacznym opóźnieniem. Czarny dym pojawił się dopiero o godz. 21.00 tego dnia, zamiast oczekiwanej godz. 19.00. Chociaż wiadomo było już, że kard. Raniero Cantalamessa przedłużył swoje przemówienie otwierające o około godzinę, Piqué i O'Connell podają teraz inny powód: telefon komórkowy w Kaplicy Sykstyńskiej. Starszy kardynał zapomniał oddać swój telefon; głosowanie mogło się rozpocząć dopiero po usunięciu tego niedopatrzenia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
