Jan Paweł II:

„Zarówno w Kościele, jak i w społeczności cywilnej oraz powszechnej zgłasza się postulat jak najbardziej ograniczonego jej stosowania albo wręcz całkowitego zniesienia. Problem ten należy umieścić w kontekście sprawiedliwości karnej, która winna coraz bardziej odpowiadać godności człowieka, a tym samym – w ostatecznej analizie – zamysłowi Boga względem człowieka i społeczeństwa. Istotnie, kara wymierzana przez społeczeństwo ma przede wszystkim na celu «naprawienie nieporządku wywołanego przez wykroczenie». Władza publiczna powinna przeciwdziałać naruszaniu praw osobowych i społecznych, wymierzając sprawcy odpowiednią do przestępstwa karę, jako warunek odzyskania prawa do korzystania z własnej wolności. W ten sposób władza osiąga także cel, jakim jest obrona ładu publicznego i bezpieczeństwa osób, a dla samego przestępcy kara stanowi bodziec i pomoc do poprawy oraz wynagrodzenia za winy.

Jest oczywiste, że aby osiągnąć wszystkie te cele, wymiar i jakość kary powinny być dokładnie rozważone i ocenione, i nie powinny sięgać do najwyższego wymiaru, czyli do odebrania życia przestępcy, poza przypadkami absolutnej konieczności, to znaczy gdy nie ma innych sposobów obrony społeczeństwa. Dzisiaj jednak, dzięki coraz lepszej organizacji instytucji penitencjarnych, takie przypadki są bardzo rzadkie, a być może już nie zdarzają się wcale” (encyklika Evangelium vitae, n. 56).

Benedykt XVI:

„Kara śmierci jest „nie tylko zamachem na życie, lecz również obrazą godności człowieka” (List do uczestników III Światowego Kongresu przeciw Karze Śmierci, 2007 r.).

„Wyrażam nadzieję, że wasze rozważania stanowić będą zachętę dla inicjatyw politycznych i prawnych promowanych przez coraz większą liczbę państw na rzecz wyeliminowania kary śmierci oraz kontynuowania dokonywania istotnego postępu w dostosowywaniu prawa karnego zarówno do ludzkiej godności uwięzionych, jak i skutecznego zachowania ładu publicznego” (Do uczestników spotkania zorganizowanego przez Wspólnotę Sant’Egidio pod hasłem No Justice without Life – Nie ma sprawiedliwości bez poszanowania życia, 30 listopada 2011 r.).

„Wraz z członkami Synodu zwracam uwagę osób odpowiedzialnych w społeczeństwie na konieczność zrobienia wszystkiego, co możliwe, aby dojść do wyeliminowania kary śmierci, jak też reformy systemu karnego, aby szanowano ludzką godność więźnia”. (adhortacja apostolska Africae munus, n. 83).

Franciszek:

„Każdego dnia coraz więcej ludzi na całym świecie mówi: NIE – dla kary śmierci. Dla Kościoła jest to znak nadziei. Z prawnego punktu widzenia nie jest to konieczne. Społeczeństwo może skutecznie represjonować przestępczość bez definitywnego pozbawienia sprawcy możliwości odkupienia. W każdym wyroku powinno być zawsze okienko nadziei. Kara śmierci nie oddaje sprawiedliwości ofiarom, ale zachęca do zemsty. I nie daje żadnej możliwości naprawienia ewentualnej pomyłki sądowej. Z moralnego punktu widzenia natomiast, kara śmierci jest nieadekwatna, niszczy najważniejszy dar, jaki otrzymaliśmy – życie. Nie zapominajmy, że do ostatniej chwili człowiek może się nawrócić i zmienić. A w świetle Ewangelii kara śmierci jest niedopuszczalna. Przykazanie «nie zabijaj» odnosi się zarówno do niewinnych, jak i do winnych. Dlatego wzywam wszystkich ludzi dobrej woli do mobilizacji na rzecz zniesienia kary śmierci na całym świecie. Módlmy się, aby kara śmierci, która niszczy nienaruszalność i godność osoby, została zniesiona w prawodawstwach wszystkich krajów świata”.

(Papieska intencja modlitewna na wrzesień 2022 r.)