Wspólnota pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego na wrocławskim Gądowie obchodzi w tym roku dwa piękne jubileusze: 35-lecia erygowania parafii oraz 20-lecia pobłogosławienia kościoła przez Ojca Świętego Jana Pawła II. „Koralowe gody” świętuje również proboszcz parafii ks. prał. Czesław Majda. Przypominamy, jak tworzył się tu duchowy i materialny Kościół.

Tworzenie wspólnoty

Aby mówić o powstaniu wspólnoty, należy cofnąć się do 1980 r., kiedy ks. Dominik Mazan (ówczesny proboszcz parafii pw. św. Jadwigi na wrocławskim Kozanowie) objął opieką duszpasterską mieszkańców Gądowa. Zapowiedział mieszkańcom, że jeśli znajdzie pomieszczenie na salkę katechetyczną, to co niedzielę odprawi w niej Msze św., a wikariusz parafii będzie w niej uczył religii. Pomieszczenie przy ul. Drzewieckiego 56A wydzierżawiła Spółdzielnia Mieszkaniowa ,,Piast”. Po otrzymaniu salki w 1981 r. ks. Dominik udał się do bp. Tadeusza Rybaka z propozycją, aby utworzyć tu samodzielny ośrodek duszpasterski. Biskup zaproponował, aby salkę nazwano im. bł. Maksymiliana Marii Kolbego. W czerwcu 1982 r. metropolita wrocławski abp Henryk Gulbinowicz skierował wikariusza parafii katedralnej ks. Czesława Majdę do tworzenia nowej wspólnoty na powstającym Osiedlu Kosmonautów. Po pierwszych świętach Bożego Narodzenia przeżytych w radości stanowienia nowej parafii, ks. proboszcz rozpoczął wizytę duszpasterską. Kolęda trwała 5 miesięcy (od 28 grudnia do 1 maja), ponieważ jej celem było poznanie wiernych i sporządzenie kartoteki parafialnej. W marcu 1983 r. dzięki staraniom proboszcza parafia otrzymała pozwolenie na wydzierżawienie od miasta placu przy ul. Horbaczewskiego, pod budowę tymczasowej kaplicy. – Kaplica spełniała wiele funkcji: była miejscem sprawowania kultu, miejscem katechetycznym, kancelarią, kuchnią i jadalnią – wylicza ks. Czesław Majda. – Dzięki ogromnemu zaangażowaniu wiernych szybko ukończono pracę, a inauguracją funkcjonowania tymczasowej kaplicy była I Komunia Święta dzieci klas II – dodaje. W tym samym roku do pomocy proboszczowi ks. Arcybiskup wydelegował ks. Edwarda Dzika, który tym samym został jej pierwszym wikariuszem. – Ponieważ parafia nie posiadała jeszcze świątyni, wynajmowaliśmy mieszkania na Gądowie. Ja mieszkałem na Ostatnim Groszu 16, ks. Edward na ul. Balonowej 1 – wspomina proboszcz wspólnoty.

Pomnik 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego

Plac przy ul. Horbaczewskiego 20, pod budowę obiektów sakralnych parafia wykupiła już w 1983 r. – Był to rok, w którym Wrocław odwiedził Ojciec Święty. Kupiliśmy ten teren, by ofiarować go naszemu Pasterzowi – mówi ks. Czesław Majda. Rozpoczęcie wykopów i wymiany gruntów pod kościół rozpoczęto w roku 1990. Fundamenty świątyni postawiono rok później, a wiosną 1992 r. rozpoczęto wznoszenie jej murów. 10 października 1992 r. kard. Henryk Gulbinowicz dokonał wmurowania kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego w mury budowanego kościoła. Dwa lata później, w marcu 1994 r. ks. proboszcz wraz z parafianami podjął decyzję przyspieszenia budowy kościoła o 3 lata tj. na 46. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny. Udało się.

– 31 maja 1997 r. Ojciec Święty Jan Paweł II w drodze z lotniska do katedry wrocławskiej, przejechał ulicami naszego osiedla, ogarniając wiwatujących wiernych swoim ojcowskim spojrzeniem i uśmiechem, zatrzymał się przy świątyni na 8 minut. Poświęcił ją, przemówił do licznie zgromadzonych parafian i podziękował wszystkim za wybudowanie kościoła – wspomina ks. Czesław Majda. Cztery miesiące później parafia otrzymała z Kurii Metropolitalnej Reskrypt – dokument nadający świątyni tytuł kościoła – pomnika 46. MKE.

Na pamiątkę tego wydarzenia parafianie postawili Ojcu Świętemu pomnik.