Namaszczone ręce nie mogą służyć egoizmowi

Celebrację Eucharystii Pasterz diecezji sprawował razem z pomocniczym bp. Piotrem Gregerem, księżmi infułatami, proboszczami kandydatów do święceń oraz wychowawcami z Krakowskiego Seminarium Duchownego. W uroczystości, która jest świętem całego lokalnego Kościoła, uczestniczyli także księża, rodziny diakonów, delegacje parafii rodzinnych i parafii praktyk duszpasterskich przyszłych neoprezbiterów. Zgodnie z obrzędem udzielania sakramentu kapłaństwa, kandydaci zostali imiennie i publicznie przedstawieni Biskupowi i wyrazili wolę przyjęcia sakramentu.

Reklama

W homilii bp Rakoczy przypomniał, że kapłan powinien pełnić we wspólnocie wierzących rolę animatora wiary. - Wiara jest potrzebna wszystkim ludziom. A jeśli wszystkim, to w szczególny sposób kapłanowi, który nie tylko sam idzie ku zbawieniu, lecz ma doń prowadzić innych. Ma wskazywać wiarę, umacniać w niej, odpowiadać na wątpliwości i zastrzeżenia, wspierać zagubionych i niezdecydowanych, pomagać ubogim i potrzebującym. Kapłan powołany jest żywym obrazem swojego Mistrza. Winien starać się odtworzyć w sobie ludzką doskonałość objawioną w Jezusie Chrystusie. Winien zatem być człowiekiem głębokiej wiary przede wszystkim, bo wiara rodzi w ludzkim sercu nadzieję zbawienia - mówił szafarz świeceń. Przypomniał także istotną prawdę o ludzkiej słabości powołanych do kapłaństwa. - Święcenia nie likwidują słabości, ale dają moc Bożą do ich przezwyciężenia. Trzeba z nimi się zmagać w swoim sercu i w swoim środowisku. Otrzymujecie moc Boga zdolną do naprawiania błędów własnych i cudzych oraz zdolną do podejmowania dzieł większych niż wasze ludzkie siły. I tego Bożego wsparcia będziecie doświadczać codziennie. To jeden z tajemniczych wymiarów kapłańskiego życia - zaznaczył. Biskup nakreślił kandydatom program posługi duszpasterskiej, w którym zwrócił uwagę na konieczność uwalniania się od chęci posiadania zbędnych dóbr, dbałości o przejrzystość relacji ze wszystkimi osobami, by celibat był znakiem całkowitego oddania Chrystusowi i Kościołowi, niepodzielnego serca, posłuszeństwa biskupowi, które jest znakiem głębokiej i dojrzałej wiary. Wezwał do dbałości o dzieci i młodzież, troski o ich życie religijne, pamięci o chorych i ludziach w podeszłym wieku, otwartości na wspólnotę kapłańską. - Nigdy nie traktujcie swojej posługi wyłącznie jako miejsca swojej pracy. Trwajcie mocni wierze, bądźcie autentyczni w waszym życiu i kapłańskiej posłudze - mówił do przyszłych kapłanów bp Tadeusz.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Po homilii odbył się obrzęd święceń. Prócz gestu włożenia rąk przez Biskupa, sakramentu dopełniły także obrzędy wyjaśniające. Dłonie neoprezbiterów zostały namaszczone poświęconym olejem, a Biskup symbolicznie wręczył każdemu z nich kielich z winem i patenę z chlebem.

Po zakończeniu uroczystości neoprezbiterzy otrzymują dokument - celebret potwierdzający, że dana osoba jest kapłanem diecezji bielsko-żywieckiej i posiada władzę sprawowania Najświętszej Ofiary, przepowiadania Słowa Bożego, spowiadania i rozgrzeszania (przez pierwsze lata jest on terminowy).

Po święceniach nowi kapłani udają się do swoich rodzinnych parafii. Tam, następnego dnia, albo w kolejne niedziele odprawiają Prymicje, czyli pierwszą Mszę św. we wspólnocie parafialnej, gdzie rodziło się i dojrzewało ich powołanie do kapłaństwa. Jeszcze przed wakacjami neoprezbiterzy otrzymają dokument kierujący do podjęcia duszpasterskiej posługi we wskazanej przez Biskupa parafii.

Reklama

Nowo wyświęceni rozpoczęli swoją formację seminaryjną w Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej w 2007 r. Pierwszy rok formacji rozpoczęło 37 alumnów z archidiecezji krakowskiej i diecezji bielsko-żywieckiej. Po 6 latach świecenia przyjęło w sumie 25 diakonów. Patronem rocznika był św. Jan od Krzyża. Ojcem duchownym rocznika był ks. prof. Roman Pindel, a od 2011 r., kiedy został rektorem Seminarium, jego funkcję przejął ks. dr Dariusz Guziak. Święcenia kapłańskie poprzedziły tygodniowe rekolekcje.