Umiłowani Diecezjanie!
Święta Bożego Narodzenia są nam bardzo drogie, czekamy na nie, przynoszą nam wiele głębokich przeżyć. Jesteśmy szczęśliwi, kiedy z najbliższymi, składając sobie życzenia, łamiemy się opłatkiem i w atmosferze miłości zasiadamy z rodziną do wspólnego stołu, śpiewamy kolędy, ze wzruszeniem wspominamy nieobecnych i tych, którzy odeszli z tego świata i modlimy się za nich, o potem idziemy do kościoła, by we wspólnocie parafialnej uczestniczyć w Eucharystii.
Ale nie tylko radosne uczucia towarzyszą przeżywaniu tegorocznych świąt Bożego Narodzenia. W niejednej rodzinie na atmosferę świąt kładzie się bolesny cień, bo w domu jest niedostatek, brak pracy, choroba. Szczególny ból odczuwają rodziny rozbite, skłócone, ludzie samotni i żyjący w warunkach urągających godności człowieka. Dla niejednego życie stało się bardzo ciężkie.
Dzisiejszy świat nękany złem głośno woła, czasem woła nieświadomie, o Zbawiciela, o Jego światło i moc.
Oby do wszystkich serc dotarły niosące nadzieję słowa naszej pięknej polskiej kolędy: "Bóg się rodzi, moc truchleje"... W Jezusie Chrystusie narodzonym z Maryi Dziewicy przychodzi do nas Bóg nieskończonego miłosierdzia, przynosi nam swoją miłość i chce być z nami w naszych radościach i trudnościach. On jest światłem w ciemnościach. Jego miłość wyzwala nas z grzechu, On idzie z nami trudnymi drogami życia i nieustannie umacnia swoją łaską.
Byśmy się nie zagubili na drogach dzisiejszego świata, trzeba nam przyjąć Jezusa Chrystusa, trzeba kontemplować Jego Oblicze, a wtedy stanie się On dla nas źródłem mocy i nadziei.
Do kontemplacji Oblicza Jezusa Chrystusa wezwał dzisiejszych chrześcijan Jan Paweł II w liście apostolskim na zakończenie Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Wezwał w tym celu, byśmy Chrystusa bardziej poznali, bardziej umiłowali i naśladowali.
Tego, jak się wpatrywać w Oblicze Zbawiciela, by Go bardziej poznać, umiłować i naśladować, uczy nas nieustannie Maryja Matka Jezusa Chrystusa i Matka Kościoła. W liście apostolskim o Różańcu Świętym z 16 października obecnego roku Ojciec Święty tak pisze: "Maryja jest niedościgłym wzorem kontemplacji Chrystusa. Oblicze Syna należy do Niej ze szczególnego tytułu. To w jej łonie ukształtowało się, biorąc od Niej również ludzkie podobieństwo, które wskazuje na jeszcze większą z pewnością bliskość duchową. Nikt nie oddawał się równie pilnie kontemplowaniu Chrystusowego Oblicza, jak Maryja. Oczy Jej Serca skupiły się w jakiś sposób na Nim już w chwili Zwiastowania, gdy Go poczęła za sprawą Ducha Świętego; w następnych miesiącach zaczęła odczuwać Jego obecność, domyślać się Jego rysów. Kiedy wreszcie wydała Go na świat w Betlejem, również. Jej oczy cielesne spoglądały czule na oblicze Syna, którego "owinęła w pieluszki i położyła w żłobie" (Łk 2,7). Maryja oczyma wiary i miłości wpatrywała się w Chrystusa, kiedy podejmował misję głoszenia Królestwa Bożego, kiedy dokonując dzieła Odkupienia człowieka szedł Drogą Krzyżową, umierał za nas za krzyżu, by zwyciężyć zło grzechu, przejść do chwały Zmartwychwstania i zesłać na Kościół Ducha Świętego.
Ojciec Święty w swym liście poleca nam modlitwę różańcową, by - jak pisze - "zachęcić nas do kontemplowania Oblicza Chrystusa w towarzystwie i w szkole Jego Najświętszej Matki. Odmawiać różaniec bowiem to nic innego, jak kontemplować z Maryją Oblicze Chrystusa."
Jan Paweł II przekonany, że w zbliżeniu do tajemnic Chrystusa wielką rolę może odegrać modlitwa różańcowa ogłosił Rok Różańca Świętego, byśmy podczas tego roku głębiej zastanowili się nad wartością tej modlitwy i z większym zrozumieniem podjęli jego odmawianie. Rok ten rozpoczął się w październiku i trwać będzie do października 2003 r.
Pragniemy, by Rok Różańca Świętego zaznaczył się głęboko w życiu wiernych naszej diecezji. Z radością przekazuję wszystkim Diecezjanom zachętę Ojca Świętego do odmawiania różańca przez poszczególnych wiernych, przez rodziny i wspólnoty parafialne, w tym przez koła Żywego Różańca, jakie powinny powstawać wśród kobiet, mężczyzn, młodzieży i dzieci każdej parafii.
Gorąco zachęcam, by okres Bożego Narodzenia był dla nas czasem chętnego śpiewania pięknych kolęd w naszych świątyniach i w domach, ale także by był dzięki modlitwie różańcowej okresem kontemplacji razem z Maryją Oblicza Jezusa Chrystusa i by zapoczątkował zwyczaj stałego odmawiania różańca zwłaszcza w rodzinach.
Umiłowani Diecezjanie! Wyciągam do Was wszystkich ręce z wigilijnym opłatkiem i serdecznie życzę, by Chrystus jedyny Zbawiciel człowieka, którego adorujemy w święta Bożego Narodzenia i z którym spotykamy się, uczestnicząc w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, stawał się nam bliski przez odmawianie tajemnic Różańca Świętego. Niech dzięki tej modlitwie stanie się dla każdego bliższy jako nasza Droga, Prawda i Życie; niech będzie światłem na mrocznych drogach życia i wlewa w Wasze serca moc i nadzieję tak nam potrzebną w dzisiejszym świecie; niech uczy nas zawierzenia Bogu Ojcu bogatemu w miłosierdzie i pobudza do miłości każdego człowieka, zwłaszcza chorego, biednego i samotnego.
Podczas sprawowania Pasterki ogarniam pasterską miłością i serdeczną modlitwą wszystkich drogich kapłanów, kleryków, siostry zakonne, wszystkie rodziny, wszystkich bezrobotnych, każdego człowieka dotkniętego cierpieniem, a zwłaszcza kochane dzieci i młodzież.
Wszystkich Was, Umiłowani Diecezjanie, polecam opiece Matki Bożej Łaskawej i razem z Wami modlę się słowami kolędy: "Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław Ojczyznę miłą, W dobrych radach. W dobrym bycie wspieraj jej siłę swą siłą, dom nasz i majętność całą i wszystkie wioski z miastami. A Słowo Ciałem się stało i mieszkało między nami".

Wasz Pasterz